توآ - ذاتما


توآ - ذاتما

« شکوه پیر هستی »

چـوب دستــی(بو)

چـوب دستــی(بو)
 
 
 چوبدستی یا همان بو (bo) سلاحی در دسترس همگان که از قرنها پیش شاید به عنوان اولین سلاح انسان استفاده می شده است ، همچنین قرنهاست که به چوب دستی و شاید هم شمشیر به عنوان سمبل سلاح هنرهای رزمی نگریسته شده است .
چوب دستی یا بو (bo) ارزانترین و در دسترس ترین و ساده ترین نوع سلاح در ورزشهای رزمی به شمار میرود که همچنین پرکابرد‌ترین آنها هم تقریبا به شمار می رود .
بسیاری از اساتید چوب را مادر سلاحهای رزمی میدانند و برای آموزشهای آن به عنوان یک سلاح پایه ارزش زیادی قائل هستند .
بو (bo) علیرغم سادگی اش قابلیت های دفاعی و حمله ای فراوانی دارد و این علت آن است که هنوز این سنتی ترین سلاح ورزشهای رزمی جایگاه خود را حفظ کرده و خواهد کرد .
در گذشته بیشتر از چوب بامبو برای اینکار استفاده می شده که طی مراحلی خاص به مقاومت ذاتی این چوب نیز می افزودند .
 
 

برچسب‌ها:
نويسنده: روح الله ? تاريخ: دو شنبه 22 تير 1394برچسب:, ? موضوع: <-CategoryName-> ? لينک اين پست ?

آشنایی با سلاح تونفا

 
 
 
آشنایی با سلاح تونفا 
سلاح تونفا - تاریخچه تونفا برای اولین بار به کشور چین و اندونزی بر می گردد ، سلاح تونفا تقلیدی نزدیک از سلاح قدیمی به نام Mae sawk می باشد که خود بیانگر این است که سرچشمه این سلاح از خود کشور مالزی بوده است.
 
کابرد اصلی تونفا زمانی پیدا شد که در زمان فرمانروایی اوکیناوا شوو برای تثبیت حکومت در جنگ داخلی این کشور و به دلیل محدودیت هایی که برای استفاده از سلاح گرم بود استفاده از این سلاح سرد رونق گرفت و بعد از آن نیز در نیروهای نظامی دنیا جای باتوم معمولی که شبیه به چماق بود را گرفت . تونفا سلاح سردی است که در صورت مسلط بودن به استفاده صحیح و کاربردی از آن هم در دفاع و هم در حمله بسیار کار آمد است.
عده ای بر این باورند که سلاح تونفا از سلاح کاما نیز کپی برداری شده ، که البته سایت ورزشهای رزمی این ایده را قبول ندارد .
 
ساختار کلی تونفا به این صورت است :
 
تنه اصلی تونفا
که در قدیم از چوب ساخته میشده و بیشتر از چوب درخت بلوط برای ساخت آن استفاده میکردند و در عصر کنونی تونفا از مواد گوناگونی وجود دارد که مهمترین ساختار آن از جنس پلاستیک فشرده است ، در ساختار تونفا نه سنگین بودن آن مطلوب است و نه سبک بودن آن البته این مساله اکنون بیشتر جلوه میکنید که توانایی ساخت مواد گوناگون به جایی رسیده که همین تونفا را میتوان در ورزنهای گوناگون از پلاستیک ساخت بدون آنکه تغییری در ظاهر و ابعاد داشته باشد.
در حال حاضر اکثر تولید کنندگان این سلاح تنه اصلی آن را در طول 50 الی 60 سانتیمتر درست می کنند.
 
دسته تونفا
دسته تونفا در قطری ساخته میشود که کاملا در دست جای گیرد و انگشتان به دور دسته حلقه و مشت شوند  اتصال دسته تونفا به بدنه در قدیم خیلی قابل اتکا نبوده حتی در مواردی که به صورت یک تکه این سلاح را از دل چوب در می آوردند اما اکنون این سلاح دارای ساختار بسیار محکمی است ، در سر دیگر دسته که به بدنه متصل نیست معمولا یک برجستگی در قطر آن وجود دارد به این دلیل که ممکن است در کارکرد طولانی شما با این سلاح دست شما عرق کند و این برجستگی باعث میشود که عرق کف دست باعث خارج شدن سلاح از دست شما نشود.

برچسب‌ها:
نويسنده: روح الله ? تاريخ: یک شنبه 21 تير 1394برچسب:, ? موضوع: <-CategoryName-> ? لينک اين پست ?

آشنایی با سلاح (سانچیکو)

 
 
 
سانچیکو:
 
این سلاح که یک خرمن کوب (گندم کوب) چینی است که از سه قطعه‌ی فلزی یا چوبی که توسط زنجیر فلزی یا طنابی که به یکدیگر متصل شده است، ساخته می‌شود. این سلاح ، نوع پیچیده‌ تر سلاح معروف نانچاکو است که دارای دو تکه است. از آنجا که قطعات می‌توانند حول یکدیگر بچرخند می‌توانند ضربات مهلکی را وارد کنند. همچنین وجود مفاصل برای ضربه زدن به افرادی که در پشت محافظی قرار گرفته‌اند به فرد کمک می‌کند.
 
تاریخچه:
 
 از نظر تاریخی اطلاعات دقیقی از مخترع آن در دست نیست. ساخت آن را به استاد سامبا در معبد هانون یا به چائو هانگ یین اولین امپراتور سانگ دینستی نسبت می‌دهند
 
مشخصات:
 
در زمان گذشته معمولا سانچیکو از همان چوبهای بامبو ساخته می شده است که با استفاده از کنف و یا چرم اسب تکه های آن به هم متصل بوده است .این سلاح در حال حاضراز چوب، پلاستیک فشرده، آلومینیم و … ساخته میشود و رابط بین قسمت‌ها معمولا زنجیر است ولی مفاصل چرخان نیز به کار گرفته می‌شود. طول هر بازو باید به اندازه دست کسی باشد که می‌خواهد از آن استفاده کند. اما درسایز۶۰ تا ۷۰ سانتی‌متری بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. قطر بازوها حدود ۳ سانتیمتر است ولی باید به گونه‌ای باشد که به راحتی در دست قرار گیرد. هنگام در درست گرفتن بازوی سلاح، دست کاملا بسته شود. طول رابط هر مفصل را تقریبا ۱۲ یا ۱۳ سانتیمتر در نظر می‌گیرند.
 
کاربرد و نقاط قوت:
 
طول کلی این سلاح به اندازه سلاح بو است. بسیاری از حرکات آن شبیه چوب است مانند چرخاندن بالای سر، حرکات هلی کوپتری، چرخش پشت کمر و روی گردن. بسیاری از حرکات آن را می‌توان با چوب نیز تمرین کرد. همچنین دارای حرکات مشابهی با اسکریما و نانچاکو است. با کنترل کردن یک قطعه از سلاح آن را می‌توان به صورت کوتاه‌ تر و دو تکه به کار گرفت. این سلاح قابلیت این را دارد که برای فواصل طولانی (به کار گیری سه قطعه)، فواصل متوسط (استفاده از دو قطعه)، فواصل کوتاه (جمع کردن سلاح و یک قطعه) مورد استفاده قرار گیرد.
 
با بکارگیری قسمت‌های مختلف سلاح،‌ می‌توان از آن برای حمله، کوبیدن، دفاع کردن، شوک وارد کردن، خلع سلاح کردن و چرخاندن حریف استفاده کرد. زنجیرها این قابلیت را به فرد می‌دهند تا سلاح دشمن را مهار نماید. همانگونه که ذکر شد، این سلاح قابلیت بکارگیری در فواصل مختلف را دارد. شاید یکی از مهمترین کاربرد های آن استفاده کوتاه برد در مقابل سلاح های بلند است، که می‌توان با کمک بازوهای سلاح، سلاح حریف را مهار و قفل نمود و با کمک بازوی آزاد دیگر حمله کرد. یکی از موارد جالب و کاربردی سانچیکو استفاده در مبارزه‌هایی بوده است که طرفین مبارزه بر روی اسب بوده اند که طول زیاد سانچیکو بسیار کار آمد بوده است .حتی در صورتی که طرف مبارزه در حال فرار بوده از سانچیکو برای زمین زدن اسب استفاده میکردند به این صورت که آن را طوری پرتاب میکردند که دور پای اسب حلقه میشد و اسب به زمین میخورد .
 
هرچند که با کمک بازوهای تاشو، ‌این سلاح را می‌توان در مقابل سواره نظام و یا افرادی که در پناه مانع قرار گرفته‌اند بکار گرفت، اما نداشتن لبه های تیز و تیغه، باعث شده تا آنرا به عنوان یک سلاح دفاعی مطرح کنند.
 
نقاط ضعف:
 
یکی از بارزترین نقاط ضعف این سلاح عدم کنترل آن است. کاربرد آن در طول میانی یا بلند آن و هنگام عدم اصابت ضربه به حریف، باعث چرخش بازوها به سمت خود فرد خواهد شد. به این دلیل زمان زیادی از استادان هنر رزمی باید صرف کنترل و به کارگیری مجدد این بازوها شود. هرچند با توجه به نسبت طول زنجیر به بازوها این سلاح، از سلاح هایی که دارای انعطاف بالاتری هستند راحت تر کنترل می‌شود. هنگام استفاده در برد کوتاه نیازی به کنترل نیست زیرا بازوی اول و سوم در دست قرار گرفته اند و بازوی دوم هم مجال حرکت زیادی ندارد.
 
نکته:
 
کار کردن با این سلاح به علت اینکه سلاحی پیچیده و چند گانه است کاری دشوار است، و برای افراد مبتدی توصیه نمی شود.
 
 

برچسب‌ها:
نويسنده: روح الله ? تاريخ: یک شنبه 21 تير 1394برچسب:, ? موضوع: <-CategoryName-> ? لينک اين پست ?

سلاح سای

 
 سای 
 
سای (به ژاپنی: 釵) یک سلاح کشورهای آسیایی است.این اسلحه بیشتر در جزیره اوکیناوا استفاده می‌شد.
 
تاریخچه:
 
پیش از آنکه این اسلحه با نام سای به اوکیناوا وارد شود در کشورهای دیگری مانند اندونزی، هند، مالزی، ویتنام، چین، و تایلند بکار میرفته[۲]در اندونزی چنین سلاحی را چابانگ (chabang) مینامیدند که خود نوع پیشرفته سلاحی است که در هند با نام تریشولا (به هندی: त्रिशुल) شناخته میشود [۳] . گمان می‌رود که این اسلحه از ریشه وسیله‌ای مانند چنگک کشاورزی باشد که کشاورزان از آن استفاده میکردند. این اسلحه با نام سای در اصل در جزیره اوکیناوای کشور ژاپن استفاده می‌شد. پلیس محلی اوکیناوا (Ufuchiku) در دوره فئودال ژاپن از وسیله ای مانند سای بهره می‌برد که بنام جیت یا جوت شناخته می‌شد و شباهت زیادی با اسلحه سای دارد. جیت در نوع پیشرفته با نام سای-جیت نیز شناخته می‌شود.
 
این اسلحه توسط موتو چوهئی (Moto Chohei) یک شاهزاده اوکیناوایی در سال ۱۶۶۸ بصورت پیشرفته درآمد.
 
 
  کارکرد:
 
این اسلحه بشکل یک نیزه کوتاه سه‌شاخه است و معمولاً سای بصورت دوتایی کاربرد دارد.[۵] گاهی سومین سای هم می‌تواند وجود داشته باشد که به عنوان جایگزین یا ذخیره در موارد ضروری حمل می‌شود. کشاورزان اوکیناوایی از این وسیله برای مقابله با شمشیر ساموراییها (سابر) و یا شکستن کاتانا (Katana) استفاده می‌کردند.
اسلحه سای مانند بیشر اسلحه‌های کشاورزان بصورت تصادفی بوجود آمده و کم کم در سبک‌های رزمی (Kobudo) اوکیناوا آموزش داده شده و سپس در هنر رزمی ژاپنی (کاراته) و مخصوصا در مدارس رزمی سبک کیوکوشین آموزش داده می‌شود.
در هنرهای رزمی ژاپن بر روی نوعی از سای کار میکنند بنام مانجی-سای (manji-sai) که این سای به شکل صلیب شکسته است.
 
 
 
  
قطعات:
سای شامل ۶ قسمت اصلی زیر است:
 
تسوکاگاشیرا (Tsukagashira): انتهای دستگیره سای که معمولاً کمی برجسته تر از خود دستگیره است.
تسوکا (Tsuka): دستگیره اسلحه سای است که گاه برای تسلط بیشتر موادی مانند طناب کنف بدور آن پیچیده میشود
موتو (Moto): نقطه تماس دو شاخه محافظ (یوکو) و شاخه اصلی (مونوچی)
یوکو (Yoko): دو شاخه که بصورت متقارن در کنار مونوچی قرار دارند و بیشتر نقش محافظت دارند.
مونوچی (Monouchi): محور یا شاخه اصلی سای است که بصورت گرد یا چند سطحی میتواند باشد.
ساکی (Saki): نوک شاخه اصلی اسلحه سای که در نوع آموزشی آن همواره بصورت کند و گرد می‌باشد.
 
   
تریشولا
کاتای سای
گمان می‌رود که کاتای سای زمان زیادی است که وجود دارد و از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شده و بسیار بیشتر از کاتا های کنونی (با سای) بوده است و با گذشت زمان استادان بزرگ هنرهای رزمی ژاپن بیشتر این کاتاها و حرکات را حذف کردند. علت حذف آنها سختی بیش از حد یادگیری و تاثیر کم آنها در مبارزات واقعی بوده.
 
 
 
 
 معرفی سلاح سای
 
 
سلاح سای از سلاحهای کاربردی در بسیاری از ورزشهای رزمی می باشد.سای یک سلاح ژاپنی است که نام آن از نام یک منطقه بسیار قدیمی ژاپن برداشته شده است.
در زمانهای قدیم سای سلاح نبوده از سای برای اندازه گیری میزان نرمی و عمق نفوذ آب در شالیزار و برای کاشت و امور کشاورزی استفاده می شده است
شکل و ساختار تنه و بدنه اصلی سای همانند یک باتوم نوک تیز است ، این قسمت تنه اصلی سلاح سای را تشکیل می دهد و این تنه همان شاخه اصلی سلاح سای است.
سای را به تناسبهای گوناکونی می سازند مثلا در بعضی مدلها اختلاف طولی در شاخه وسط با شاخه های دو طرف کم و در بعضی مدلها زیاد است و در ساختار کلی این سلاح به دو طراحی و شکل اصلی محدود میشود.
طول تنه اصلی این سلاح از 30 الی 70 سانت دیده شده است که اگر با توجه به اصول کاربرد آن دقت شود که طول استاندارد آن باید بین 30 تا 45 باشد چرا که باید حداکثر کمی از طول ساعد بلندتر باشد .
سلاح سای لزوما نباید دارای نوک تیز باشد زیرا این سلاح در اکثر موارد در حالت تدافعی استفاده میشود از موارد کاربرد سای میشود به دفاع در مقابل شمشیرهای بلند ( کاتانا) اشاره کرد که در صورتی که مهارت در استفاده از سای داشته باشید به راحتی با سای می توانید شمشیر مهاجم را بشکنید .
چندین روش گوناگون برای در دست گرفتن سای وجود دارد که هر کدام در موقعیت خاص استفاده میشود و مهمتر از دانستن این که سای را به چه حالاتی میتوانید در دست بگیرید این است که بتوانید در هنگام مبارزه و استفاده از این سلاح به سرعت و به خوبی این حالات و روش در دست گرفتن خود را تغییر دهید تا هماهنگ با شیوه مبارزه مهاجم بتوانید به خوبی از خود دفاع کنید.
این سلاح را هندی ها شمشیر شکن می نامیدند.
 
 
 

برچسب‌ها:
نويسنده: روح الله ? تاريخ: یک شنبه 21 تير 1394برچسب:, ? موضوع: <-CategoryName-> ? لينک اين پست ?

نانچیکو

نانچاکو (نانچیکو یا نونچاکو) (به ژاپنی: ヌ ン チ ャ ク) یک سلاح سرد سنتی اوکیناوایی است که از دو میلهٔ باریک تشکیل می‌شود که در انتها با یک زنجیر یا طناب کوتاه به هم متصل شده‌اند.
 
یک باور عامیانه بسیار معروف می‌گوید که نانچاکو در اصل یک ابزار خرمن‌کوبی برای جداکردن برنج از شلتوک بوده که کشاورزان ژاپنی آن را به شکل یک سلاح مرگبار درآوردند تا با آن به نبرد سامورایی‌ها بپردازند. اما در حقیقت کشاورزان اوکیناوایی نانچاکو را با تغییر در نوعی لگام اسب در سدهٔ هفدهم ابداع کردند. در آن زمان دایمیو ایالت ساتسوما که اوکیناوا را به نیز تصرف کرده بود، نگهداری سلاح برای کشاورزان را ممنوع کرده بود، به همین دلیل کشاورزان به سراغ سلاح‌های جایگزین دیگری رفتند. ظاهر نانچاکو طوری بود که مأموران حکومت آن را با نوعی اسباب بازی یا یک تکه چوب بی‌خطر اشتباه می‌گرفتند. در حالی‌که این تکه چوب معمولی در واقع سلاح دفاعی مؤثری بود.
 
با این حال نانچاکو در گذشته سلاح محبوبی نبود. این حقیقت را می‌توان از این نکته دریافت که در هیچ‌یک از ده‌ها کاتای سنتی کاراته از این وسیله استفاده نمی‌شود. این موضوع احتمالاً به دلیل کارایی ناچیز این سلاح در مقابل سلاح‌های دورزن همچون شمشیر و چوب بوده‌است، البته شخصی که مهارت خوبی در استفاده از نانچاکو داشت به راحتی می‌توانست چندین شخص مجهز به خنجر یا بی‌سلاح را شکست دهد. همچنین مخفی نگهداشتن نانچاکو هم بسیار آسان بود، در نتیجه در اوکیناوا نانچاکو در درجهٔ اول به عنوان یک وسیلهٔ دفاع شخصی در مقابل دزدان و اوباش مورد استفاده بود.
 
در دوران معاصر نانچاکو با توجه به ساختار ساده و کارآمدی بالا در مبارزهٔ خیابانی تولد دوباره‌ای یافته‌است. بخشی از این محبوبیت نیز به فیلم‌های بروس لی مربوط می‌شود. بروس لی از این سلاح در فیلم های خشم اژدها ، راه اژدها ، اژدها وارد می‌شود و بازی مرگ بهره جست .
 
از آن‌جا که نانچاکو یکی از سلاح‌های سنتی اوکیناوایی معروف به کوبودو است ارتباط نزدیکی با کاراته دارد و بساری از تکنیک‌های آن در کاراته موجود است. این سلاح وارد سبک‌های کره‌ای همچون تکواندو و هاپکیدو نیز شده‌است.در اسکریما هنر رزمی فیلیپینی نیز سلاحی بسیار شبیه به نانچیکو به نام تاباک تویوکو مورد استفاده است. شیوهٔ استفاده از این سلاح سبک‌های متفاوتی دارد. در سیستم اوکیناوایی بیشتر برای تکنیک‌های قفل‌کننده و خفه‌کننده از آن استفاده می‌شود اما در سیستم فیلیپینی بیشتر تکنیک‌های ضربه‌ای با آن انجام می‌شود.
 
بخش‌ها
 
 هیمو (Himo): طنابی که دو دسته نانچاکو را به هم متصل می‌کند.
آنا (Ana): سوراخی که طناب (Himo) از آن رد می‌شود و در دسته نانچاکو قرار دارد.
کوساری (Kusari): زنجیری که دو دسته نانچاکو با آن به بسته متصل شده‌اند. (بعضی از نانچاکوها دارای طناب و بعضی، زنجیر هستند)
کونتوه (Kontoh): جایی که زنجیر یا طناب به بدنه متصل می‌شود.
جوکونبو (Jukon-bo): قسمت بالایی دسته (نزدیک به دسته)
چوکونبو (Chukon-bu): قسمت مرکزی دسته
کیکونبو (Kikon-bu): قسمت پایینی دسته
کونته‌ای (Kontei): انتهای دسته‌ها
در چین به چوب حمله‌کننده، چوب اژدها (به چینی: 龍棍) و به چوب دسته، چوب یانگ (به چینی: 陽棍) می گویند. دسته نانچاکو چینی گرد است اما نانچاکو اوکیناوایی هشت‌وجهی است که باعث وارد کردن جراحات بیشتری به هدف می شود. بلندی آن باید به حدی باشد که بتواند در هنگام بالا گرفتن از بازو محافظت کند. بلندی طناب یا زنجیر هم باید به حدی باشد که بتوان دسته ها را بتوان به راحتی بدور کف دست قرار داد. یکسان بودن اندازه دو دسته و داشتن تعادل آن‌ها در دقت ضربات بسیار تاثیرگذار و مهم است. تعادل دسته‌ها باید به سمت خارج آن‌ها باشد تا بتوان به راحتی با آن‌ها ضربه زد و در چرخش آن‌ها را کنترل نمود. دسته ها در گذشته از چوب درختان محکمی همچون بلوط ساخته می‌شده است. این دسته ها را چندین سال در یزر گل قرار می‌دادند تا کمبود اکسیژن و ویژگی اسیدی آن باعث محکمتر شدن آن‌ها شده و از پوسیدگی آن‌ها جلوگیری کند. طناب آن نیز از موی اسب درست می‌شده‌است.
 
 
سبک‌های رسمی
بطور معمول در هنرهای رزمی اوکیناوایی و کاراته کاربرد دارد. در اسکریما (با نام توباک-تویوک) که از هنرهای رزمی فیلیپین است و نیز در تکواندو و هاپکیدو نیز به کار می‌رود. نحوه کار با آن در هر سبکی متفاوت است. در روش سنتی اوکیناوایی از آن بیشتر برای گرفتن و قفل حریف استفاده می‌شود. در هنرهای رزمی فیلیپین بیشتر برای ضربه زدن استفاده می‌شود. در سیستم کره‌ای هم، برای حرکات ترکیبی دفاع و حمله (ضربه و قفل) به کار می‌رود. نانچاکو می‌تواند بصورت تکی یا دوتایی استفاده شود. روش‌هایی در ترکیب نانچاکو با تکنیک‌های بدون سلاح ایجاد شده‌است:
 
Mouhébong Taekwondo : ترکیب نانچاکوی کره‌ای و تکواندو
Nunch-Boxing: ترکیب نانچاکو با مشت و لگد
Nunchaku en savate: ترکیب ساواته (یک هنر رزمی فرانسوی با ترکیب بوکس غربی و لگد) و نانچاکو
 
سبک آزاد
نانچاکوی سبک آزاد، سبکی جدید است که بیشتر از آن برای مقاصد نمایشی استفاده می‌شود تا یک سلاح. با گسترش شیوع هنرهای رزمی در اینترنت و علاقه مردم به یادگیری آن، این سبک نیز رو به گسترش است که مسابقات آن نیز توسط انجمن جهانی نانچاکو بر‌گزار می‌شود. در بعضی از هنرهای رزمی نیز از نانچاکو برای بهتر شدن واکنش‌ها، کنترل دست و مهارت دیگر استفاده می‌شود. داشتن نانچاکو در کشورهایی همچون نروژ، کانادا، روسیه، شیلی و اسپانیا آزاد است و ممنوعیت قانونی ندارد. اما در بعضی کشورها همانند آلمان، سلاحی ممنوع به حساب می‌آید.
 
  
  معرفی سلاح نانچیکو
 
نانچکو Nunchaku نانچاکو یا نانچیکو متشکل از دو تکه چوب سخت که توسط طناب یا زنجیر به هم متصل شده است شکل کرفته است . در گذشته وحال این سلاح جزوه ابزار کشاورزی بشمار می رفت.
هرچوب نانچاکو را فک گویند و این فک از سه قسمت بالا، میانی وپایین تشکیل شده است . بطور عمده هر سلاح نانچیکو از سه قسمت اصلی وکاربردی تشکیل یافته شده است .
که درشکل آمده اتصال بین دوفک یک قسمت را تشکیل می دهد.قسمت بالائی را سرفک گویند و درانتهای فک که همان محل برخورد فک با اجسام یا حریف می باشد را گویند.
روایتی باستانی است که درمورد تمامی سلاحها درهنر های رزمی نین جوتسو گفته می شود :
( طی ساعتها تمرین با نانچکو این سلاح جزئی از روح وبدن شما در خواهد آمد )هنگامیکه شما با این نیت تمرین کنید .نانچکو عضوی از بدنی شما میشود. قدرت تخریب این سلاح بیش از 300کیلوگرم می باشد که به راحتی میتوانند جمجمه دشمن را منحدم کند. این سلاح ساده و بسیار ارزن به راحتی دردسترس همگان است می توان را به راحتی ساخت .
استفاده از این سلاح در هنر رزمی بطور کلی شامل5 روش بسیار مهم میباشد:
-تکنیکهای دفاعی
-تکنیکهای هجومی
-تکنیکهای ترفندی
-تکنیکهای نمایشی
-تکنیکهای آکروباتیکی
ساختار نانچیکو انواع زیادی دارد – چوبی – پلاستیکی - فلزی – پارچه ای – ابری - و باتومی اندازه ناچیکو به نوع وشرایط استفاده از آن دارد ولی بهترین اندازه باید تمام یک فک آن آرنج شما تا مشت جمع کرده شما را پوشش بدهد.
سرعت مانور با نانچیکو بنا به تمرینات مستمر و منظم شما دارد . هر تکنیکی باید ساعتها تمرین شود تا بتواند به مهارت رسید.
 
 
 

برچسب‌ها:
نويسنده: روح الله ? تاريخ: یک شنبه 21 تير 1394برچسب:, ? موضوع: <-CategoryName-> ? لينک اين پست ?

آموزش سلاحهای سرد در ایران

آموزش سلاحهای سرد در ایران
 
 استاد حسین خاکی بنیانگذار سبک سلاحهای سرد ودفاع شخصی در ایران می باشد.نامبرده در سال 1341 در تهران متولد و درسال 1356 در ورزشهای رزمی فعالیت نموده و از سال 1365 بطور مستمر به تدوین وآموزش سلاحهای سرد (نانچاکو-چوب-تونفا-شمشیر- سای و ....) پرداخته است و برای اولین بار شیوه نوینی در آموزش سلاحهای سرد ابداع کرده  و همچنین برای اولین بار تکنیک ها را به صورت سی دی و نوارهای ویدئوئی ارائه نموده   است.

برچسب‌ها:
نويسنده: روح الله ? تاريخ: یک شنبه 21 تير 1394برچسب:, ? موضوع: <-CategoryName-> ? لينک اين پست ?

سلاح سرد

سلاح سرد به هر نوع سلاحی که برای دفاع یا تهاجم مورد استفاده قرار بگیرد و از حیطه باروت، شلیک و انفجار گلوله خارج باشد، سلاح سرد می‌گویند. 

برخی سلاح سرد در ورزشهای رزمی عبارتند از :

1- نانچیکو 

2- سانچیکو 

3- سای 

4- زنجیر 

5- چاقو 

6- تونفا 

7- چوب 

8- دو چوب

9- شمشیر 

10-و... می باشد .

 


برچسب‌ها:
نويسنده: روح الله ? تاريخ: یک شنبه 21 تير 1394برچسب:, ? موضوع: <-CategoryName-> ? لينک اين پست ?

تاریخچه سلاح سرد

 
بسمه تعالی
 
 مقدمه
 
از زمانهای خیلی دور در کشورهائی مثل ژاپن و چین سلاحهائی چون نانچیکو ،چوب ،سای،شمشیر و.... بعنوان یکوسیله دفاعی و یا بعنوان یک وسیله جنگی مورد استفاده قرار می گرفته و براثر مرور زمان نوع تکنیک ها و نحوه استفاده ازاین سلاحها ، پیشرفته و علمی تر شده است تا آنجائیکه بعضی از این سلاحها در مسابقات ورزشی نقش اصلی را به خود گرفتهاست .در حال حاضر در کلیه ورزش های رزمی از برخی از این سلاحها استفاده می شود اما نحوه استفاده و کاربرد آنها تاکنون مخصوص افراد رزمی کار بوده و تنها کسانی که مدتی در ورزش رزمی فعالیت کرده باشند می توانند از این سلاحها استفاده نمایند.
 
در حال حاضر در ایران شیوه نوینی در آموزش این سلاحها بوجود آمده است که برای هررده سنی و برای تمام افراد جامعه به راحتی قابل درک و فراگیری می باشد.

برچسب‌ها:
نويسنده: روح الله ? تاريخ: یک شنبه 21 تير 1394برچسب:, ? موضوع: <-CategoryName-> ? لينک اين پست ?


© All Rights Reserved to kungfutoafire.LOXBLOG.COM / Theme by:
bahar 20

?